Yine yalnızsın be defter..! Yine tek başına sessiz sedasız oturmaktasın masanın bir köşesinde. Geçmişin ayak izlerini taşırcasına tozlar arasında kalmaktasın. Farkındayım, çığlık çığlığa bağıran sessizlikle yine başın dertte. Gidenin geri dönmediği geleninse hiç olmadığı bir yerdesin. Sabret, eminim düzelecek, düzelecek elbet. Yine hatırlanacak, yine tozunu üfleyen sıcak bir nefes olacak ve bedenini saracak elbet o sıcak nefes. Ha gayret az kaldı. Şunun şurasında ne kaldı ki vuslatın bitip hasretiyle yandığına kavuşacağın o güne.
Günlerin birbiri ardına gizlenmiş gölgeleri arasında, yalnızlığınsa tam ortasında kaldığın yerdesin. Nereye baksan hep aynı türküyü söylüyor, hep o şarkıyı mırıldanıyor sanki herşey. Acının sancısını, bülbülün sevdasını hissedeceksin benliğinde. Umudun gelişini, hüznün terkedişini seyredeceksin kalbinin derinliklerinde. Mehtaba aşık olacak, yıldızlarla mest olacaksın gecenin eflatun rengine. Ağır ağır dökülecek kirpiklerinden yerlere ve dökülecek pınarından gözbebeğinin sıcak sevgi tanecikleri. Yeşerecek yeniden düştüğü yerde mutluluk filizleri. Yine açacak papatyalar, goncalar ve güllerle bezenmiş mutluluk çiçekleri. Ve yine koklayacak sevda yüklü yürekler mutluluk çiçeklerini. Bir gün yok olacaklarını bile bile yine merhaba diyecekler yeni doğan güne(şe)...
Yorumlar
Yorum Gönder
Sende karala bişeyler ☺